We zijn weer terug in Delhi. Gisteren hebben we de tempels in Kathmandu bekeken. Er staan er een paartig bij elkaar. Veel tijd hadden we niet, want 's middags was onze vlucht terug naar Delhi weer. Daar zijn we nu. Vandaag hebben we nog even de 'lotus' tempel (van het Bahai geloof) bekeken. Veel meer dan je op plaatjes al ziet was er niet aan te zien. Maar het was wel grappig dat Indiers zelf het ook interessant bleken te vinden, want die komen er met drommen op af. We moesten tussen duizenden Indiers in de rij staan, totdat we even door dat ding heen konden schuifelen.
Toen gingen we naar Humayun's tombe. Da's net zoiets als de Taj Mahal, maar dan wat ouder, en niemand heeft er verder ooit van gehoord. Er zijn ook niet zo veel toeristen. Voor buitenlanders is de entreeprijs 25x de prijs dan voor indiers. Ik weet niet zeker of dat ook de verhouding van de draagkracht is. De riksjachauffeur die ons heeft gebracht, naar als die dingen, hebben we 400 roepies gegeven, waar ie zeer ontevreden mee was. Maar 400 roepie, is pak 'm beet 6 of 7 euro. Dat dus keer 25 - schijnbaar ongeveer de koers dus, volgens de indiers zelf, dus ik hanteer dat ook maar - is ruim 150 euro, wat mij persoonlijk zeer redelijk lijkt. Als ie van te voren had gezegd dat het 500 roepies ging kosten had ik vast wel gezegd dat het goed was, maar dat wou ie dus niet. We mochten heus zelf weten wat we gingen betalen. Het ding ging ook nog kapot, wat een nog hele scene gaf. Hij deed eerst of ie nog liever niks kreeg en ging staan wenen bij zijn kapotte vervoersmiddel.
Ze zijn gek op dit soort rare voor-het-blok-stellingen. Onze chauffeur in Rajasthan, een overigens zeer vriendelijke man, stond ons op het vliegveld gisteren ook op te wachten. In de hoop dat we met hem mee zouden gaan. Nogal genant, want we hadden ook iemand anders geregeld om ons naar een hotel te brengen. Stonden er 2 op ons te wachten....
Ook hebben we nog de India Gate gezien. Een soort van Arc de Triomphe, maar dan eerlijk gezegd wat minder mooi. Op zondag is het een soort uitje voor Indiers ook. Ze varen in bootjes en zo, en de weg eronder is afgesloten, zodat ze erop kunnen wandelen. Wij waren er snel klaar. Ik heb er nog 100 roepies aan de wezen gegeven, maar het kan ook best in de handen van 2 willekeurige iets mindere zielige zielepieten zijn beland.
Nu gaan we even niks doen, het is immers ook vakantie, en vanavond gaan we gewoon met de trein een paar honderd kilometer naar het noorden om het Corbett Nationale Park te bekijken. Er zitten tijgers, je kunt niet weten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten