donderdag 1 mei 2008

Al het begin is moeilijk

Namaste Iedereen,

De paar dagen in dit fascinerende India voelen aan als wel 2 weken. Als ik de afgelopen dagen in een paar woorden zou moeten samenvatten: chaotisch, oplichters, bloedhitte, rommelig, fooien, bedelaars, kotsen, taxi met chauffeur, geen geld. Dat klinkt niet erg positief, maar we hebben tot dusver ook een stroef begin gehad.

Dag 1:
Het vliegen ging prima. Eerst naar Zurich en daar overgestapt op een groter toestel . Het was ongeveer 10 uur vliegen, maar het ging vrij snel voorbij.

Dag 2:
00.15 Lokale tijd geland in Delhi. Het vliegveld was natuurlijk niet zo luxe als Schiphol, maar het leek nog wel op een vliegveld. Michiel had ondertussen knallende hoofdpijn, dus we waren blij dat onze rugzakken gewoon waren aangekomen. Op het vliegveld kwamen we door een massa van Indiers die bordjes omhog hielden met daarop de naam van de mensen die ze op kwamen ophalen. Dat hadden wij natuurlijk niet geregeld. Een dag voor vertrek hadden we nog wel een hotel in de buurt van het vliegveld geregeld, maar niet met ophaaldienst. Wij zouden dat stukkie wel even lopen. Voordat we naar het hotel zouden gaan wilden we nog even wat geld pinnen. Probleem 1: Onze pinpassen werkten niet. Gelukkig hadden we nog wat roepie's, gekregen van een nicht, en voor noodgevallen ook wat euro's. We besloten om toch maar niet te gaan lopen, midden in de nacht in een vreemde stad en vermoeid van de reis, maar een taxi te nemen. Eenmaal buiten werden we door verschillende taximensen aangesproken en we hebben er uiteindelijk maar eentje uitgekozen. Dit bleek wel een neptaxi te zijn, maar hij zette ons netjes bij het hotel af. Het was wel het eerste moment dat we ons wat amateuristisch voelden. De straten richting hotel waren erg stoffig en rommelig. In het hotel konden we gelukkig met creditcard betalen, maar nadat draagjongens onze tassen naar onze kamer hadden gedragen (is normaal, wordt niet gevraagd) en daar uiteraard fooi voor kregen en we ook 2 flessen water hadden gekocht waren al onze roepie's alweer op.... Met een gevoel van 'waar zijn we beland' vielen we, om een uurtje of 2.30, in slaap.

's-Ochtends was het oplossen van het geldprobleem onze prioriteit. In de straat van het hotel was een ATM, maar ook deze accepteerde onze kaarten niet. We hebben een tijdje rondgelopen op zoek naar een andere ATM of bank maar deze konden we niet vinden. Wel zagen we een vuilnisbelt met mensen die erin aan het vroeten waren, kinderen die bij ons kwamen om te bedelen en een aantal koeien. We wilden snel richting stad en weg uit deze ongure buitenwijk. De moter-rickshaws (soort tuktuk) die we aanspraken namen geen euro's aan. Eentje wilde ons wel naar een money-exchange brengen. Daar konden we onze euro's voor roepie's wisselen. De man heeft ons ook naar een treinstation gebracht waar de treinen naar Rajasthan zouden vertrekken. De route leidde langs bedelaars, koeien en verkopers met kraampjes langs de extreem drukke wegen. Er werd heel veel getoeterd. De toeter wordt hier heel anders gebruikt dan in Nederland. Iedereen toetert voortdurend om te laten weten dat ze eraan komen. Knipperlichten gebruiken ze niet. Op het treinstation hebben we 1,5 uur op een bankje gezeten en gekeken naar de mensen die voorbij kwamen. Een spoorboekje met treintijden hebben we niet kunnen vinden. Met een rickshaw hebben we ons naar het grote treinstation in het centrum laten brengen. Daar hielp een nette man die er werkte ons op weg. Hij regelde een rickshaw voor een laag bedrag naar de Tourist centre. Toen we daar zaten, we werden voor de deur afgezet en onze tassen naar binnen gesleept, was het duidelijk dat dit een voorbeeld van een 'neppe' tourist info. was. "Welcome to India, this is the official tourist centre" Jaja, een kamertje van 10m2 in een zijstraatje. De lonely planet had ons hier al voor gewaarschuwd. Nadat we ons uit deze situatie hadden gepraat gingen we eerst wat eten. Tijdens het eten werden we aangesproken door 2, wederom nette, mannen. Het gesprek ging al snel over de vele Tourist info's. Zij waren van een security agency zeiden ze, maar wezen ons weer naar dezelfde tourist info. We liepen snel weg en hebben een tijdje in de schaduw gezeten. Weer werden we aangesproken (je wordt er knettergek van) , nu door 2 jonge jongens. Ook zij wilden ons wel even naar de officiele info brengen. Wij vertrouwden het natuurlijk voor geen cent, maar gaven ze een kans. We kwamen uit bij een ander bureau, maar enkele tientallen meters verwijderd van de eerste. We hebben een verkooppraatje aangehoord, en geluisterd naar de verhalen over hoe slecht die andere info wel niet is. Toen we hier eenmaal weg waren, waren we vastbesloten om naar niemand meer te luisteren en met de Lonely planet in de hand op zoek te gaan naar de officiele. Per ongeluk liepen we langs de eerste fake info en werden we naar een kort praatje, en wat stomme smoesjes van ons, zowaar bedreigd... Na door nog vele mensen zijn aangesproken en meerdere 'officiele' info's te hebben afgeslagen (een rickshaw bracht ons zelfs 3x bij een verkeerde af, hij krijgt er waarschijnlijk geld voor) zijn we uiteindelijk bij de enige echte tourist information beland. Verschikkelijk was het. Alle prive, of neppe, info's hebben overal mannetjes rondlopen die toeristen naar binnen proberen te praten. Bij ons is dat dus 2x gelukt, maar we hebben uiteindelijk niets gekocht. We hebben uiteindelijk een auto met chauffeur geboekt die ons door heel Rajasthan gaat brengen. Morgenvroeg zal hij bij ons voor de hoteldeur staan.

Dag 3:
9.00 Uur stond onze eigen prive taxi zowaar voor de deur. De hele dag hebben we in de auto gezeten (heerlijk met airco) en hebben we veel gezien: van het drukke Delhi naar woestijnachtig gebied, door kleine extreem drukke plaatsjes, veel koeien op en langs de weg, kamelen enz. 's-Avonds kwamen we aan in Mandawa. Hier hebben we een rondleiding gehad langs de 'havelis' (beschilderde huizen van rijke mensen). In het hotel waar we sliepen waren we de enige gasten. Beetje heet om naar een woestijnprovincie te gaan eigenlijk.... De medewerkers waren dus erg blij om ons te zien. Een blikje cola bijvoorbeeld kwamen ze met 3 man brengen...' s-Avonds tegen een uurtje of 23.00 voelde ik mij opeens niet lekker. De hele nacht wakker geweest en gekotst en aan de diarree. We wisten dat dit zou komen, maar niet verwacht dat het zo snel zou zijn. 's-Middags had ik iets Indisch gegeten (vage vegetarische rolletjes) die dus verkeerd waren gevallen.

Dag 4:
Tijdens mijn zieke nacht was op een gegeven moment ook het drinkbare water (uit kraan drinken kan niet) nog eens op. Michiel heeft toen een paar onaanraakbaren die buiten lagen te slapen wakker gemaakt (uiteindelijk, duurde even voor hij het durfde) en zij hebben een heerlijke koele fles geregeld. Ik was dus totaal niet fit de volgende dag en heb eigenlijk de hele dag in bed gelegen. Michiel is wel even het dorp ingeweest.

Dag 5:
Gisteren was het weer een rijdag en voelde ik mij gelukkig een stuk beter. We zijn naar Bikaner gereden en hebben een groot Fort bekeken, de stad ingeweest (drukke smalle straatjes), een jongen speelde voor gids en heeft veel verteld en ons een tempel laten zien. Op de tempel zagen we dat de stad was bedekt met een laag stof, er was net een zandstorm, we zitten namelijk al midden in de woestijn. 's-Avonds hebben we met onze chauffeur een biertje (fles is 3x zo groot als in NL) gedronken.

Dag 6:
Ik heb nog een beetje diarree maar voel me vrij goed, Michiel heeft inmiddels ook diarree en is erg moe (welkom bij de club van 70% van de toeristen die binnen 2 weken ziek wordt). We hebben net in de stervende hitte een oud paleis bekeken en gaan straks, wanneer het wat koeler is naar de tempel van de ratten (moeten er veel zijn) en naar een kamelenboerderij. Onze chauffeur staat om 15.30 klaar.

Opvallend in India:
- extreem warm
- rommelig, viezig (veel afval op straat)
- chaotisch, vooral het verkeer
- er heerst vaak een misselijk makende geur
- de stroom valt een paar keer per dag uit
- groot verschil tussen arm en rijk (extreem rijk en extreem arm, bedelaars)
- fooien geven aan alle vage hulpjes enz. is heel normaal, wij moesten hier nog aan wennen
- we zien niet veel andere toeristen, het is ook een beetje heet, in het noorden zal het wel anders zijn
- dieren gezien: koeien, kamelen, ossen, ezels, veel straathonden, geiten, schapen, aap, groene ghekko's, soort eekhoorns.
- er zijn veel 'nietsnutten': ze liggen overal te slapen of hebben erg onzinnige baantjes (verborgen werkloosheid)
- het is niet erg leuk om door een dorp of stad te lopen, we worden overal aangesproken door mensen die iets van ons willen of willen verkopen. Het rijden met onze airco auto is dan wel lekker. De chauffeur regelt ook makkelijker allerlei dingen enzo. Het lijkt een beetje patserig, maar de meeste toeristen reizen zo. Als ik de volgepropte bussen zie, ben ik blij dat ik daar niet in zit.

Kortom, een heftig begin maar we zijn onderweg en wennen steeds meer aan het land, de mensen, de indrukken, de gewoonten enz.

Groeten van een op het moment goed voelende Sander (Michiel ligt in bed).


maandag 28 april 2008

Groeten uit Delhi.

We zijn er. De reis is gisternacht voorspoedig verlopen. Jammer alleen dat m'n telefoon het niet meer doet. Dus ik val niet te bellen/smsen. Ik voel me dus helemaal in de middeleeuwen. Delhi is inderdaad nogal chaotisch en het is ons nog niet gelukt om er weg te komen. Maar morgenvroeg gaan we dan een auto, met chaffeur, we geloven met een heus bonafide organisatie (met ondersteuning van de indian government en z0), die ons daarn heel Rajastan en daarna tot Varanasi onder de pannen heeft. Ietsje beter geregeld dat we misschien van te voren dachten. Maar ik ben er wel blij mee...