Dag,
Sinds het laatste verslag van mij is er veel gebeurd en hebben we veel gezien (zie o.a. de verslagjes van Michiel). In Rajasthan hebben we verschillende plaatsen aangedaan, zoals Udaipur (Venice of the East genoemd, maar dat is erg overdreven), Pushkar (allemaal neppe priesters die geld willen voor je overleden familieleden, verschrikkelijk dus), Jaipur (bomaanslagen overleefd, we waren de ochtend weggereden en 's-avonds knalden er zeven op de plaats waar wij veel hebben gelopen, was stoerder geweest als wij er nog waren, maargoed). Daarna zijn we naar Agra gegaan waar we het 'wereldwonder' de Taj Mahal hebben bewonderd. Dat was toch wel erg mooi. In Agra hebben we afscheid genomen van onze chauffeur en zijn we met de trein naar Varanasi gegaan. In de trein sliepen we op smalle stapelbedjes tussen de Indiers, grappig dus maar niet veel geslapen. Varanasi, aan de Ganges, was erg mooi. Zie foto's later. We hebben in de buurt van Varanasi ook een boeddha tempel bekeken. Dat was interessant, maar niet zo interessant als het bijbehorende museum waar opeens drie blote mannen binnenstapten... zal wel een boeddhistische gewoonte zijn.
Na Varanasi zijn we naar Nepal gevlogen. Op het vliegveld werden we belaagd met taxichauffeurs en vreesden we dezelfde opdringerigheid als in India, maar dat bleek niet zo te zijn. Nepal is een land vol met vriendelijke mensen en schitterende natuur. We zijn wezen 'trekken' rond de Annapurna (10de hoogste berg ter wereld, 8 van de 10 hoogste liggen in Nepal). We hebben hier schitterende uitzichten gezien. Het was alleen jammer dat het bereiden van het voedsel op dezelfde manier gebeurd als in India, Michiel en ik allebei ziek geweest (stand 3-1 voor mij). De 24ste zijn we terug naar Delhi gevlogen en nu hebben we er net een aantal dagen in het Corbett Tiger Reserve opzitten. Vanaf een jeep (en vanochtend vanaf een olifant) hebben we veel 'wildlife' gezien (olianten, krokodillen, veel verschillende soorten herten, leguanen, wilde zwijnen, veel verschillende soorten vogels enz.) Waar we voor kwamen, tijgers, hebben we ook gezien. De tweede dag in de ochtend stak er eentje een rivier over. Op dit belangrijktse moment begaf mijn camera het wegens lege batterijen (bedenk je toch niet). Even verderop zagen we ook nog de achterkant van de tijger toen ie wat verderop een paadje overstak (zicht werd geblokkeerd door de andere tien jeeps die voor ons stonden...) Maar het was erg mooi! Er groeiden trouwens ook overal marijuana. Nu wachten we in een klein plaatsje (met een jointje) aan het rand van het park op de trein die ons vannacht weer naar Delhi brengt. Daar blijven we de laatste paar daagjes en dan komen we weer thuis om Nederland Europees kampioen te zien worden.
Geld, geld en geld
In India draait veel om geld. Rijke westerlingen zoals wij zijn er om opgelicht te worden. Kinderen vragen vaak waar je vandaan komt, soms vragen ze ook nog even of dit de eerste keer is dat je in India bent en dan vragen ze om een 'Holland coin', omdat ze muntjes sparen. Even later kom je een andere tegen en die zegt dat dat ie een muntje heeft gevonden, of wij deze even willen wisselen voor roepies. Dit is erg onschuldig, maar het kan nog erger: wachten bij een treinovergang komen altijd allerlei bedelaars om je auto staan. Vaak ook zwangere vrouwen die dan met een zielige blik op hun dikke buik wijzen. Onze chauffeur vertelde ons dat deze vrouwen injecties nemen waar hun buik van opzwelt om zo meer kans bij het bedelen te maken. Verder kun je riksja's niet vertrouwen (zie een verslag van Michiel), mensen die op je af komen en een praatje aanknopen willen vrijwel altijd wel iets van je. Het komt er eigenlijk op neer dat je bijna niemand kan vertrouwen....
Opvallend is toch ook nog steeds dat je zo aangestaard wordt. Het is ook al meerdere keren voorgekomen dat bijvoorbeeld ouders van een gezin vragen of ik even met hun zoon of dochter op de foto wil (dat begrijp ik dan nog wel, ik ben ook al weer meerdere keren vergeleken met Leonardo diCaprio, maar soms vragen ze Michiel er ook bij). Of het hele gezin wil met ons op de foto. Maargoed, grappig is het ook wel natuurlijk.
Het hebben van de chauffeur was trouwens erg handig en fijn, maar het was ook wel een soort van opluchting toen we afscheid hadden genomen. Het voelt toch een beetje raar soms. Op een ochtend kwam ik in een hotel beneden en zag hem zitten met zijn krant, ik gaf er een tik tegenaan (als grapje), maar hij sprong op en stopte met alles wat hij aan het doen was... In de hitte van Rajasthan was een auto met airco lekker, maar het reizen in treinen heeft toch ook wel wat. Leuk dat we het beide hebben gedaan.
Kortom, de 5 weken zijn zo'n beetje om. India is een fascinerend land om doorheen te reizen, maar de volgende keer ga ik naar Belgie;)
Tot snel. (hup holland hup)
woensdag 28 mei 2008
zondag 25 mei 2008
Terug in Delhi
We zijn weer terug in Delhi. Gisteren hebben we de tempels in Kathmandu bekeken. Er staan er een paartig bij elkaar. Veel tijd hadden we niet, want 's middags was onze vlucht terug naar Delhi weer. Daar zijn we nu. Vandaag hebben we nog even de 'lotus' tempel (van het Bahai geloof) bekeken. Veel meer dan je op plaatjes al ziet was er niet aan te zien. Maar het was wel grappig dat Indiers zelf het ook interessant bleken te vinden, want die komen er met drommen op af. We moesten tussen duizenden Indiers in de rij staan, totdat we even door dat ding heen konden schuifelen.
Toen gingen we naar Humayun's tombe. Da's net zoiets als de Taj Mahal, maar dan wat ouder, en niemand heeft er verder ooit van gehoord. Er zijn ook niet zo veel toeristen. Voor buitenlanders is de entreeprijs 25x de prijs dan voor indiers. Ik weet niet zeker of dat ook de verhouding van de draagkracht is. De riksjachauffeur die ons heeft gebracht, naar als die dingen, hebben we 400 roepies gegeven, waar ie zeer ontevreden mee was. Maar 400 roepie, is pak 'm beet 6 of 7 euro. Dat dus keer 25 - schijnbaar ongeveer de koers dus, volgens de indiers zelf, dus ik hanteer dat ook maar - is ruim 150 euro, wat mij persoonlijk zeer redelijk lijkt. Als ie van te voren had gezegd dat het 500 roepies ging kosten had ik vast wel gezegd dat het goed was, maar dat wou ie dus niet. We mochten heus zelf weten wat we gingen betalen. Het ding ging ook nog kapot, wat een nog hele scene gaf. Hij deed eerst of ie nog liever niks kreeg en ging staan wenen bij zijn kapotte vervoersmiddel.
Ze zijn gek op dit soort rare voor-het-blok-stellingen. Onze chauffeur in Rajasthan, een overigens zeer vriendelijke man, stond ons op het vliegveld gisteren ook op te wachten. In de hoop dat we met hem mee zouden gaan. Nogal genant, want we hadden ook iemand anders geregeld om ons naar een hotel te brengen. Stonden er 2 op ons te wachten....
Ook hebben we nog de India Gate gezien. Een soort van Arc de Triomphe, maar dan eerlijk gezegd wat minder mooi. Op zondag is het een soort uitje voor Indiers ook. Ze varen in bootjes en zo, en de weg eronder is afgesloten, zodat ze erop kunnen wandelen. Wij waren er snel klaar. Ik heb er nog 100 roepies aan de wezen gegeven, maar het kan ook best in de handen van 2 willekeurige iets mindere zielige zielepieten zijn beland.
Nu gaan we even niks doen, het is immers ook vakantie, en vanavond gaan we gewoon met de trein een paar honderd kilometer naar het noorden om het Corbett Nationale Park te bekijken. Er zitten tijgers, je kunt niet weten.
Toen gingen we naar Humayun's tombe. Da's net zoiets als de Taj Mahal, maar dan wat ouder, en niemand heeft er verder ooit van gehoord. Er zijn ook niet zo veel toeristen. Voor buitenlanders is de entreeprijs 25x de prijs dan voor indiers. Ik weet niet zeker of dat ook de verhouding van de draagkracht is. De riksjachauffeur die ons heeft gebracht, naar als die dingen, hebben we 400 roepies gegeven, waar ie zeer ontevreden mee was. Maar 400 roepie, is pak 'm beet 6 of 7 euro. Dat dus keer 25 - schijnbaar ongeveer de koers dus, volgens de indiers zelf, dus ik hanteer dat ook maar - is ruim 150 euro, wat mij persoonlijk zeer redelijk lijkt. Als ie van te voren had gezegd dat het 500 roepies ging kosten had ik vast wel gezegd dat het goed was, maar dat wou ie dus niet. We mochten heus zelf weten wat we gingen betalen. Het ding ging ook nog kapot, wat een nog hele scene gaf. Hij deed eerst of ie nog liever niks kreeg en ging staan wenen bij zijn kapotte vervoersmiddel.
Ze zijn gek op dit soort rare voor-het-blok-stellingen. Onze chauffeur in Rajasthan, een overigens zeer vriendelijke man, stond ons op het vliegveld gisteren ook op te wachten. In de hoop dat we met hem mee zouden gaan. Nogal genant, want we hadden ook iemand anders geregeld om ons naar een hotel te brengen. Stonden er 2 op ons te wachten....
Ook hebben we nog de India Gate gezien. Een soort van Arc de Triomphe, maar dan eerlijk gezegd wat minder mooi. Op zondag is het een soort uitje voor Indiers ook. Ze varen in bootjes en zo, en de weg eronder is afgesloten, zodat ze erop kunnen wandelen. Wij waren er snel klaar. Ik heb er nog 100 roepies aan de wezen gegeven, maar het kan ook best in de handen van 2 willekeurige iets mindere zielige zielepieten zijn beland.
Nu gaan we even niks doen, het is immers ook vakantie, en vanavond gaan we gewoon met de trein een paar honderd kilometer naar het noorden om het Corbett Nationale Park te bekijken. Er zitten tijgers, je kunt niet weten.
vrijdag 23 mei 2008
Terug in de bewoonde wereld.
We hebben het overleefd. 6 dagen traplopen. Maar nu zijn we weer terug in Pokhara. En vanavond gaan we weer naar Kathmandu.
Het is hier best wel goed geregeld voor 'trekkers'. Het komt er op neer dat in de bergen geen wegen meer zijn, alleen maar paadjes. En die kun je dan ook bewandelen als toerist. Je hebt dan mooie uitzichten over de bergen. En verder is het natuurlijk ook een soort sport.
Er wonen daar overigens best wel veel mensen. Ik geloof dat de meeste dan 1 of ander 'teahouse' uitbaten, waar je kunt eten en slapen. Alles wat je koopt, en wat niet lokaal wordt geproduceerd, brengen ze omhoog met muilezels en paarden en zo. Die kom je dus onderweg ook de hele tijd tegen. Naast natuurlijk koeien, die lopen daar ook wel rond. Een flesje water is dan ook steeds duurder naarmate je hoger bent.
De mensen zijn erg vriendelijk. Ze lachen en groeten terug, en vragen waar je heen gaat en zo. Soms willen ze dan wel wat verkopen, maar ze vinden het niet erg als je dan niks koopt.
Nu hebben we nog een paar uur om Pokhara zelf een beetje te bekijken. Maar het regende, dus we zijn eerst maar even zo'n internetcafe binnengelopen.
Het is hier best wel goed geregeld voor 'trekkers'. Het komt er op neer dat in de bergen geen wegen meer zijn, alleen maar paadjes. En die kun je dan ook bewandelen als toerist. Je hebt dan mooie uitzichten over de bergen. En verder is het natuurlijk ook een soort sport.
Er wonen daar overigens best wel veel mensen. Ik geloof dat de meeste dan 1 of ander 'teahouse' uitbaten, waar je kunt eten en slapen. Alles wat je koopt, en wat niet lokaal wordt geproduceerd, brengen ze omhoog met muilezels en paarden en zo. Die kom je dus onderweg ook de hele tijd tegen. Naast natuurlijk koeien, die lopen daar ook wel rond. Een flesje water is dan ook steeds duurder naarmate je hoger bent.
De mensen zijn erg vriendelijk. Ze lachen en groeten terug, en vragen waar je heen gaat en zo. Soms willen ze dan wel wat verkopen, maar ze vinden het niet erg als je dan niks koopt.
Nu hebben we nog een paar uur om Pokhara zelf een beetje te bekijken. Maar het regende, dus we zijn eerst maar even zo'n internetcafe binnengelopen.
zondag 18 mei 2008
Pokhara (nepal)
Gisteren zijn we vanuit Varanasi naar Pokhara in Nepal gegaan. Met een vliegtuig tot Kathmandu, en we hebben ons maar weer een autorit laten aansmeren naar Pokhara. Zometeen rijden we nog een klein stukje en dan gaan we een dag of 6 wandelen in de bergen, rond de berg Annapurna (de op 9 na hoogste van de wereld). We zijn dan helemaal onbereikbaar. Geen nieuws op deze blog dus ook. We hebben dan ook een gids. Een aardige man, die goed engels spreekt, dus al te veel zorgen hoeven er niet te worden gemaakt.
Als we terugkomen, gaan we weer naar Delhi.
Nepal is op het eerste gezicht een stuk vriendelijker dan India, althans dan bijv. Varanasi. Stuk groener, stuk bergachtiger. Toeteren doen ze ook, maar stuk beschaafder. De opdringerigheid van de taxi-chauffeurs op het vliegveld is minstens zo erg, alhoewel zelfs dat wat vriendelijker leek. Verder valt het daar mee mee. Men vraagt wel es of je hun boetiekje wil binnenkomen, maar daar blijft het verder bij.
Als we terugkomen, gaan we weer naar Delhi.
Nepal is op het eerste gezicht een stuk vriendelijker dan India, althans dan bijv. Varanasi. Stuk groener, stuk bergachtiger. Toeteren doen ze ook, maar stuk beschaafder. De opdringerigheid van de taxi-chauffeurs op het vliegveld is minstens zo erg, alhoewel zelfs dat wat vriendelijker leek. Verder valt het daar mee mee. Men vraagt wel es of je hun boetiekje wil binnenkomen, maar daar blijft het verder bij.
vrijdag 16 mei 2008
Stadsvervoer.
Als je je in de stad wilt verplaatsen, dan zijn er verschillende opties. Je kunt bijv. lopen. Dat heeft een paar nadelen. Het is bijvoorbeeld bloedheet, dus na vijf minuten drijf je al bijna weg. Je kunt ook een riksja of een 'autoriksja/toektoek' nemen. Dat is op zich prima, maar het nadeel is dat de bestuurders van die dingen allemaal nogal leugenachtig blijken te zijn. Verder proberen ze je praktisch altijd te belazeren. En ten slotte zijn ze vaak nogal opdringerig. Je hoeft soms maar 5 minuten te wandelen en je moet die lui als vliegen van je af slaan, omdat ze zo graag willen dat je even in hun vervoersmiddel gaat zitten.
De Lonely Planet waarschuwt je ook voor ze. Ze brengen je bijv. het liefst naar de verkeerde plek, bijv. naar een hotel of wat dan ook waar ze een commissie krijgen als je daar gebruik van gaat maken. Ze gaan ook het liefts minder ver dan afgesproken. Vanmorgen waren we bijv. zo naief ons even na een wat weinig specieke positie 'in de buurt' van een zekere 'ghat' (zo'n trap aan de rivier) te breken. Maar wij hebben natuurlijk geen idee of we ongeveer goed zijn, als we uitstappen. Dus pas een half uur later komen we er achter dat ie ons heus een stuk minder ver had gebracht dan beloofd.
Al met al maakt al dat gedoe het hele concept van die riksja's volgens mij een stuk minder nuttig dat het zou kunnen zijn. In elk geval voor toeristen, ik geloof dat ze met lokalen wel een stuk redelijker omgaan. Om de hele hessel maar niet te hebben, lopen we soms nog liever. Dan kopen we maar een flesje water meer.
De Lonely Planet waarschuwt je ook voor ze. Ze brengen je bijv. het liefst naar de verkeerde plek, bijv. naar een hotel of wat dan ook waar ze een commissie krijgen als je daar gebruik van gaat maken. Ze gaan ook het liefts minder ver dan afgesproken. Vanmorgen waren we bijv. zo naief ons even na een wat weinig specieke positie 'in de buurt' van een zekere 'ghat' (zo'n trap aan de rivier) te breken. Maar wij hebben natuurlijk geen idee of we ongeveer goed zijn, als we uitstappen. Dus pas een half uur later komen we er achter dat ie ons heus een stuk minder ver had gebracht dan beloofd.
Al met al maakt al dat gedoe het hele concept van die riksja's volgens mij een stuk minder nuttig dat het zou kunnen zijn. In elk geval voor toeristen, ik geloof dat ze met lokalen wel een stuk redelijker omgaan. Om de hele hessel maar niet te hebben, lopen we soms nog liever. Dan kopen we maar een flesje water meer.
Restaurants
Aangezien we op vakantie zijn, eten we al ons eten natuurlijk in restaurants. We zijn in India, dus die dingen worden bemand door een stuk of tien indiers. Hoewel er, voornamelijk in de wat toeristische gelegenheden, niks te doen is, want het is, wegens de hitte, het seizoen niet echt. Volgens mij zitten dus voornamelijk uit hun neus te eten.
Vegaterisch eten is geen probleem. Als je er vlees bij wil, kan dat vaak wel, maar het is bijna altijd kip, of soms geit. Geit vond ik niet zo lekker, was een beetje vet en zo. Echt duur is het meestal niet, maar het ligt er nogal aan wat je besteld, of het inderdaad het geld ook waard is. Als de curries me even de neus uit kwamen heb ik wel es een pizza of zo besteld. Zoiets kost dan ook een eurootje of 2, 3. Niet veel, maar veel meer is het ook niet waard. Diepvriespizza's in Nederland zijn nog beter, en die kosten maar ietsje meer. Sander neemt meestal loempia's. Heb ik ook een keer gedaan, maar die was toen toevallig echt verschrikkelijk.
Je kunt ook chinees nemen, nasi en zo. Daar is meestal niet veel op aan te merken. Wij en de restaurateurs begrijpen elkaar geloof ik niet altijd helemaal. Wij bestellen heel naief gewoon een hoofdgerecht per persoon. Dat zetten ze dan bijv. allebei bij 1 persoon neer. Iets voor te zeggen, want alleen een bak nasi leegeten is een beetje saai. Het zal misschien wel de bedoeling zijn dat je alles samen opeet of zo.
Vegaterisch eten is geen probleem. Als je er vlees bij wil, kan dat vaak wel, maar het is bijna altijd kip, of soms geit. Geit vond ik niet zo lekker, was een beetje vet en zo. Echt duur is het meestal niet, maar het ligt er nogal aan wat je besteld, of het inderdaad het geld ook waard is. Als de curries me even de neus uit kwamen heb ik wel es een pizza of zo besteld. Zoiets kost dan ook een eurootje of 2, 3. Niet veel, maar veel meer is het ook niet waard. Diepvriespizza's in Nederland zijn nog beter, en die kosten maar ietsje meer. Sander neemt meestal loempia's. Heb ik ook een keer gedaan, maar die was toen toevallig echt verschrikkelijk.
Je kunt ook chinees nemen, nasi en zo. Daar is meestal niet veel op aan te merken. Wij en de restaurateurs begrijpen elkaar geloof ik niet altijd helemaal. Wij bestellen heel naief gewoon een hoofdgerecht per persoon. Dat zetten ze dan bijv. allebei bij 1 persoon neer. Iets voor te zeggen, want alleen een bak nasi leegeten is een beetje saai. Het zal misschien wel de bedoeling zijn dat je alles samen opeet of zo.
maandag 12 mei 2008
Inditja.
Aangezien het mijn betreurenswaardig lot is, om sowieso al hele dagen achter die rotdingen te zitten, heb ik tot nu toe de beschrijving van onze lotgevallen maar overgelaten aan ons broertje. Die schijnt het zelfs leuk te vinden. Maar nu zal ik toch zelf ook maar eventjes wat tiepen. Anders lijkt het nog of ie alles alleen aan het doen is.
Ik moet zeggen dat de bijdrage van Sander, afgezien van wat spelfouten, zoals Rawad ipv Rawat en Corbette ipv Corbett, mijn goedkeuring verder wel kan wegdragen.
Ondertussen zijn we in Jaipur, de hoofstad van Rajasthan, en de grootste stad, na Delhi tot nu toe. Groot is het inderdaad. En het verkeer is hier nog wat chaotischer dan gewend. Het gedurige getoeter van iedereen begint me een beetje de keel uit te hangen, vooral als je net toevallig er midden tussen loopt. Doet zeer aan m'n oren. Ik denk dat de meeste indiers ondertussen een beetje doof zijn, en er niet zo'n last meer van hebben.
Gisteren waren we in Pushkar. Een ex-hippie-trekpleister, en erg heilig voor de Hindu's. Er staat een, ik geloof de enige ter wereld, Brahma-tempel. Dat het heilig is, is verder weinig van de merken, want de 'brahmanen' zijn blijkbaar vooral op geld belust. Nogal prozaisch, voor zoiets heiligs. Het is meer iets om heen te gaan als je Hippie of Hindoe bent, denk ik.
Morgen vertrekken we naar Agra. Daar staat die Taj Mahal. Die kent iedereen. En wij zien hem dan dus in 't echt.
Ik moet zeggen dat de bijdrage van Sander, afgezien van wat spelfouten, zoals Rawad ipv Rawat en Corbette ipv Corbett, mijn goedkeuring verder wel kan wegdragen.
Ondertussen zijn we in Jaipur, de hoofstad van Rajasthan, en de grootste stad, na Delhi tot nu toe. Groot is het inderdaad. En het verkeer is hier nog wat chaotischer dan gewend. Het gedurige getoeter van iedereen begint me een beetje de keel uit te hangen, vooral als je net toevallig er midden tussen loopt. Doet zeer aan m'n oren. Ik denk dat de meeste indiers ondertussen een beetje doof zijn, en er niet zo'n last meer van hebben.
Gisteren waren we in Pushkar. Een ex-hippie-trekpleister, en erg heilig voor de Hindu's. Er staat een, ik geloof de enige ter wereld, Brahma-tempel. Dat het heilig is, is verder weinig van de merken, want de 'brahmanen' zijn blijkbaar vooral op geld belust. Nogal prozaisch, voor zoiets heiligs. Het is meer iets om heen te gaan als je Hippie of Hindoe bent, denk ik.
Morgen vertrekken we naar Agra. Daar staat die Taj Mahal. Die kent iedereen. En wij zien hem dan dus in 't echt.
donderdag 8 mei 2008
IndiJA!
Hoi Nederland,
Na een paar heftige eerste dagen met een lichte cultuurshock, enkele oplichters in Delhi en een maaltijd die verkeerd was gevallen, zijn we nu echt onderweg en het is super!
In Delhi hebben we dus een auto met chauffeur geboekt en daarmee reizen we op het ogenblik door Rajasthan, een woestijnprovincie in West-India. Het eerste de beste wegrestaurant dat we aandeden heeft mij een dag goed ziek gemaakt en daarna nog een paar dagen aan de diarree (of dunne, of schijterij, zeg het maar). Nu poep ik weer heerlijk normaal, voor de mensen die het interesseert. Michiel is eigenlijk niet echt ziek geweest, maar had wel last van diarree, was aan de dunne of aan de schijterij (zeg het maar). Door deze vorm van ontlasting was ik onderhand wel zo dun als de 'i' op het toetsenbord, omdat ik een paar dagen niets heb gegeten. Maargoed, ik ben goed gespierd dus dat maakt verder niet veel uit. Genoeg over poep nu.
Over India:
Het is een bijzonder land. Rijk en arm, zoals ik in de vorige mail al schreef. Het is een derdewereld land, maar je ziet hier geen uitgemergelde mensen, wel af en toe een toerist die net als ik aan de schijterij was (begin ik er weer over). Wat opvalt is dat er nergens afvalbakken zijn. Ze pleuren alles gewoon op straat. Het is dan ook overal een zootje en het stinkt ook vaak. Voor de koeien (en zwijnen), die overal los rondlopen (nog steeds een beetje raar hoor als je door smalle straatjes loopt en je ziet ineens een kudde van die bakbeesten aankomen) is het natuurlijk paradijs. Zij vreten alles geloof ik.
In India is het geven van fooien normaal en wij raken hier al steeds meer aan gewend. Het is niet erg, maar je moet even weten hoeveel je moet geven enzo. Als ze je tas dragen dan geef je gewoon heel stoer, een briefje tussen twee vingers, 20 roepi bijvoorbeeld. Maar een gids die je uren op sleeptouw neemt en zegt dat hij niet betaald wordt maar het moet hebben van de fooien is lastiger.. Maargoed, dat aspect hebben we wel zo'n beetje onder de knie.
Een ander opvallend dingetje is dat veel jongens/mannen elkaar omhelsen, of omhelst rondlopen of ergens zitten of hand in hand rondlopen. In Nederland kan dat niet meer zonder dat iedereen denkt dat je homo bent.
Etenstijd is hier zo tussen 21.00 en 22.00. Dan is het ook lekker om buiten te zitten. Tussen de middag is het bloedheet en gaan de winkels ook een paar uurtjes dicht en gaan veel mensen even een dutje doen.
Wat verder opvalt is dat je echt overal mensen ziet. Langs de weg bijvoorbeeld zie je heel veel mensen lopen, al dan niet met een of andere zak of ton op hun hoofd. Is ook wel logisch, er wonen hier meer dan een miljard mensen en die moeten natuurlijk ergens blijven.
De reis:
Het reizen met eigen auto en een chauffeur is ideaal. Het is natuurlijk niet zo stoer als liften, auto's kopen, reizen in volgepropte bussen of treinen, maar het is wel supermakkelijk. En het land op zich is al afzien genoeg. Verder scheelt het veel tijd en geregel. Het vervoer en de overnachtingen zijn allemaal al geregeld, wij hoeven dus alleen nog maar zorgen te maken over wat we willen zien, hoewel daar ook al een programma voor is. We kunnen er wel gewoon van afwijken, maar als wij een idee hebben komt het er vaak op neer dat het idee van de chauffeur (Rawad) toch beter was. Wij weten ook van niks en onze voorbereiding was, wegens het schrijven van scripties en het hebben van veel werk, niet optimaal natuurlijk. Kortom, de beslissing van het nemen van een chauffeur was goed. We hebben er gelukkig ook nog eens eentje die erg aardig is en, niet onbelangrijk, die goed kan rijden. Rijden in India is echt gekkenwerk. Vaak zijn het smalle wegen waar regelmatig geiten of koeien (als een heilige) op hun gemak de weg oversteken of er op aan het lopen zijn. Daarnaast moet er ook ingehaald worden natuurlijk. En daarbij heb ik al enkele doodsangsten uitgezeten. De tegenliggers komen dan snel op je af en op het laatste moment duiken we toch nog naar links (ze rijden links hier). Er rijden ook veel brommers, die net als al het verkeer, flink toeteren. Vaak zit er een man, vrouw en soms nog wat kinderen op een brommer. Als ze al een helm gebruiken, dan is het alleen de man.
Gezien en gedaan:
De provincie waar we nu doorheen rijden is voornamelijk woestijn met steden die allemaal een fort en een tempels hebben. Een bijzondere tempel was de tempel voor de ratten. Op blote voeten (dat moet in elke tempel) loop je dan door de rattenstront en zij lopen daar dan een beetje rond. Bij Michiel liep er ook eentje over zijn voet. Er zaten er, zo werd er verteld, ongeveer 20.000 en 7 daarvan waren wit. Als je die zag dan bracht dat geluk. Wij zagen 3 witten. Dat was in de buurt van Bikaner. Daarna zijn we naar Khuri (dicht bij Jaisalmer) gereden voor een 'safari' in de woestijn. Op een kameel zijn we de woestijn ingegaan om de zonsondergang te bekijken. De woestijn in Rajasthan is geen Sahara-achtige woestijn, maar grotendeels zand met wel wat begroeing. Wij gingen naar een stukkie waar wel echt zandduinen zoals in de Sahara waren. Dat was erg mooi. Het waaide alleen erg hard en van het slapen in de woestijn is het er daarom niet van gekomen. In ons kamp, tussen wat hutje van modder, hebben we daarom onder de (iets andere) sterrenhemel geslapen om vroeg weer op te staan om de zonsopkomst te zien. In de nacht wel een paar keer wakker geweest, omdat de honden elkaar aan het vermoorden waren en daarna jankten voor de overwinning. Tenminste, dat heb ik er van gemaakt. Het was een leuke ervaring. We zijn ook in Jaisalmer geweest waar ze een mooi fort hebben, maar verder erg toeristich was. Hier zagen we zowaar andere westerse toeristen. Na Jaisalmer kwamen we in Jodhpur. Hier hebben we ook een heel mooi fort bezocht en zijn we bekogeld met stenen door kleine kinderen in een buitenwijk, toen wij daar aan het rondzwerven waren. Ze komen dan op je af en zeggen 'foto, foto'. Ik denk dat ze dan willen dat je een foto van ze maakt in ruil voor 10 roepi. Wij deden dat niet en werden dus getrakteerd op enkele stenen... Na Jodhpur zaten we in Ranakpur. Daar hadden we geen hotel, maar zaten we in een soort bungalow in de jungle, met zwembad en een mooi uitzicht op een meer. Ranakpur is omringt door bergen en is veel groener dan we tot dan toe hadden gezien. We hebben hier in de ochtend een track gelopen, met onze Italiaanse buren en een gids. Dat was leuk, alleen jammer dat we geen panters (misschien maar beter ook, een week eerder was er een hond opgegeten) of krokodillen hebben gezien. Wel hele grote kikkers en mieren! Toen we in de auto zaten op de terugweg van een mooie tempel die we hadden bezocht zagen we ook veel apen. Dat was echt geweldig. Er zat er eentje op straat, wij stopten, en er kwamen er veel uit de bomen. We hadden pistachenootjes bij ons en die vonden ze erg lekker. Ze aten deze gewoon uit de hand. Ze zaten ook op de auto. Bij eentje hield ik het nootje een beetje lang vast, zodat Michiel een foto kon maken (1 kaartje van 2 gb al vol). Toen ik wegliep gaf hij mij nog even een tik. Die had ik verdiend (s-avonds aten wij dus aap). Vandaag op weg naar Udaipur kwamen we weer van die apen tegen. Rawad was voorbereid en had eten bij zich. Hij draaide het raam open en meerdere sprongen bijna naar binnen. Dat was leuk, vooral in combinatie met de reactie van Rawad (je had er waarschijnlijk wel bij moeten zijn).
We zitten nu in een erg mooi hotel (weer met zwembad) en gaan vanavond en morgen deze stad tussen de heuvels (ze noemen het Venice of the East) bekijken. Daarna gaan we door naar Pushkar en Jaipur. Dan verlaten we Rajasthan en gaan we de Taj Mahal in Agra bekijken om van daar met de trein naar de heilige stad aan de Ganges Varanasi te vertrekken. We hebben vanochtend een vlucht van Varanasi naar Kathmandu in Nepal geboekt. Daar blijven we een week en dan vliegen we terug naar Delhi, om vanuit daar naar het Corbette NP (en omgeving) te gaan om, hopelijk, tijgers te zien. De laastste paar dagen kunnen we Delhi bekijken en dan vliegen we terug naar het veilige, schone en geordende Nederland.
Kortom, je moet even aan India wennen, maar dan is het geweldig!
Namaste en de groeten.
Na een paar heftige eerste dagen met een lichte cultuurshock, enkele oplichters in Delhi en een maaltijd die verkeerd was gevallen, zijn we nu echt onderweg en het is super!
In Delhi hebben we dus een auto met chauffeur geboekt en daarmee reizen we op het ogenblik door Rajasthan, een woestijnprovincie in West-India. Het eerste de beste wegrestaurant dat we aandeden heeft mij een dag goed ziek gemaakt en daarna nog een paar dagen aan de diarree (of dunne, of schijterij, zeg het maar). Nu poep ik weer heerlijk normaal, voor de mensen die het interesseert. Michiel is eigenlijk niet echt ziek geweest, maar had wel last van diarree, was aan de dunne of aan de schijterij (zeg het maar). Door deze vorm van ontlasting was ik onderhand wel zo dun als de 'i' op het toetsenbord, omdat ik een paar dagen niets heb gegeten. Maargoed, ik ben goed gespierd dus dat maakt verder niet veel uit. Genoeg over poep nu.
Over India:
Het is een bijzonder land. Rijk en arm, zoals ik in de vorige mail al schreef. Het is een derdewereld land, maar je ziet hier geen uitgemergelde mensen, wel af en toe een toerist die net als ik aan de schijterij was (begin ik er weer over). Wat opvalt is dat er nergens afvalbakken zijn. Ze pleuren alles gewoon op straat. Het is dan ook overal een zootje en het stinkt ook vaak. Voor de koeien (en zwijnen), die overal los rondlopen (nog steeds een beetje raar hoor als je door smalle straatjes loopt en je ziet ineens een kudde van die bakbeesten aankomen) is het natuurlijk paradijs. Zij vreten alles geloof ik.
In India is het geven van fooien normaal en wij raken hier al steeds meer aan gewend. Het is niet erg, maar je moet even weten hoeveel je moet geven enzo. Als ze je tas dragen dan geef je gewoon heel stoer, een briefje tussen twee vingers, 20 roepi bijvoorbeeld. Maar een gids die je uren op sleeptouw neemt en zegt dat hij niet betaald wordt maar het moet hebben van de fooien is lastiger.. Maargoed, dat aspect hebben we wel zo'n beetje onder de knie.
Een ander opvallend dingetje is dat veel jongens/mannen elkaar omhelsen, of omhelst rondlopen of ergens zitten of hand in hand rondlopen. In Nederland kan dat niet meer zonder dat iedereen denkt dat je homo bent.
Etenstijd is hier zo tussen 21.00 en 22.00. Dan is het ook lekker om buiten te zitten. Tussen de middag is het bloedheet en gaan de winkels ook een paar uurtjes dicht en gaan veel mensen even een dutje doen.
Wat verder opvalt is dat je echt overal mensen ziet. Langs de weg bijvoorbeeld zie je heel veel mensen lopen, al dan niet met een of andere zak of ton op hun hoofd. Is ook wel logisch, er wonen hier meer dan een miljard mensen en die moeten natuurlijk ergens blijven.
De reis:
Het reizen met eigen auto en een chauffeur is ideaal. Het is natuurlijk niet zo stoer als liften, auto's kopen, reizen in volgepropte bussen of treinen, maar het is wel supermakkelijk. En het land op zich is al afzien genoeg. Verder scheelt het veel tijd en geregel. Het vervoer en de overnachtingen zijn allemaal al geregeld, wij hoeven dus alleen nog maar zorgen te maken over wat we willen zien, hoewel daar ook al een programma voor is. We kunnen er wel gewoon van afwijken, maar als wij een idee hebben komt het er vaak op neer dat het idee van de chauffeur (Rawad) toch beter was. Wij weten ook van niks en onze voorbereiding was, wegens het schrijven van scripties en het hebben van veel werk, niet optimaal natuurlijk. Kortom, de beslissing van het nemen van een chauffeur was goed. We hebben er gelukkig ook nog eens eentje die erg aardig is en, niet onbelangrijk, die goed kan rijden. Rijden in India is echt gekkenwerk. Vaak zijn het smalle wegen waar regelmatig geiten of koeien (als een heilige) op hun gemak de weg oversteken of er op aan het lopen zijn. Daarnaast moet er ook ingehaald worden natuurlijk. En daarbij heb ik al enkele doodsangsten uitgezeten. De tegenliggers komen dan snel op je af en op het laatste moment duiken we toch nog naar links (ze rijden links hier). Er rijden ook veel brommers, die net als al het verkeer, flink toeteren. Vaak zit er een man, vrouw en soms nog wat kinderen op een brommer. Als ze al een helm gebruiken, dan is het alleen de man.
Gezien en gedaan:
De provincie waar we nu doorheen rijden is voornamelijk woestijn met steden die allemaal een fort en een tempels hebben. Een bijzondere tempel was de tempel voor de ratten. Op blote voeten (dat moet in elke tempel) loop je dan door de rattenstront en zij lopen daar dan een beetje rond. Bij Michiel liep er ook eentje over zijn voet. Er zaten er, zo werd er verteld, ongeveer 20.000 en 7 daarvan waren wit. Als je die zag dan bracht dat geluk. Wij zagen 3 witten. Dat was in de buurt van Bikaner. Daarna zijn we naar Khuri (dicht bij Jaisalmer) gereden voor een 'safari' in de woestijn. Op een kameel zijn we de woestijn ingegaan om de zonsondergang te bekijken. De woestijn in Rajasthan is geen Sahara-achtige woestijn, maar grotendeels zand met wel wat begroeing. Wij gingen naar een stukkie waar wel echt zandduinen zoals in de Sahara waren. Dat was erg mooi. Het waaide alleen erg hard en van het slapen in de woestijn is het er daarom niet van gekomen. In ons kamp, tussen wat hutje van modder, hebben we daarom onder de (iets andere) sterrenhemel geslapen om vroeg weer op te staan om de zonsopkomst te zien. In de nacht wel een paar keer wakker geweest, omdat de honden elkaar aan het vermoorden waren en daarna jankten voor de overwinning. Tenminste, dat heb ik er van gemaakt. Het was een leuke ervaring. We zijn ook in Jaisalmer geweest waar ze een mooi fort hebben, maar verder erg toeristich was. Hier zagen we zowaar andere westerse toeristen. Na Jaisalmer kwamen we in Jodhpur. Hier hebben we ook een heel mooi fort bezocht en zijn we bekogeld met stenen door kleine kinderen in een buitenwijk, toen wij daar aan het rondzwerven waren. Ze komen dan op je af en zeggen 'foto, foto'. Ik denk dat ze dan willen dat je een foto van ze maakt in ruil voor 10 roepi. Wij deden dat niet en werden dus getrakteerd op enkele stenen... Na Jodhpur zaten we in Ranakpur. Daar hadden we geen hotel, maar zaten we in een soort bungalow in de jungle, met zwembad en een mooi uitzicht op een meer. Ranakpur is omringt door bergen en is veel groener dan we tot dan toe hadden gezien. We hebben hier in de ochtend een track gelopen, met onze Italiaanse buren en een gids. Dat was leuk, alleen jammer dat we geen panters (misschien maar beter ook, een week eerder was er een hond opgegeten) of krokodillen hebben gezien. Wel hele grote kikkers en mieren! Toen we in de auto zaten op de terugweg van een mooie tempel die we hadden bezocht zagen we ook veel apen. Dat was echt geweldig. Er zat er eentje op straat, wij stopten, en er kwamen er veel uit de bomen. We hadden pistachenootjes bij ons en die vonden ze erg lekker. Ze aten deze gewoon uit de hand. Ze zaten ook op de auto. Bij eentje hield ik het nootje een beetje lang vast, zodat Michiel een foto kon maken (1 kaartje van 2 gb al vol). Toen ik wegliep gaf hij mij nog even een tik. Die had ik verdiend (s-avonds aten wij dus aap). Vandaag op weg naar Udaipur kwamen we weer van die apen tegen. Rawad was voorbereid en had eten bij zich. Hij draaide het raam open en meerdere sprongen bijna naar binnen. Dat was leuk, vooral in combinatie met de reactie van Rawad (je had er waarschijnlijk wel bij moeten zijn).
We zitten nu in een erg mooi hotel (weer met zwembad) en gaan vanavond en morgen deze stad tussen de heuvels (ze noemen het Venice of the East) bekijken. Daarna gaan we door naar Pushkar en Jaipur. Dan verlaten we Rajasthan en gaan we de Taj Mahal in Agra bekijken om van daar met de trein naar de heilige stad aan de Ganges Varanasi te vertrekken. We hebben vanochtend een vlucht van Varanasi naar Kathmandu in Nepal geboekt. Daar blijven we een week en dan vliegen we terug naar Delhi, om vanuit daar naar het Corbette NP (en omgeving) te gaan om, hopelijk, tijgers te zien. De laastste paar dagen kunnen we Delhi bekijken en dan vliegen we terug naar het veilige, schone en geordende Nederland.
Kortom, je moet even aan India wennen, maar dan is het geweldig!
Namaste en de groeten.
donderdag 1 mei 2008
Al het begin is moeilijk
Namaste Iedereen,
De paar dagen in dit fascinerende India voelen aan als wel 2 weken. Als ik de afgelopen dagen in een paar woorden zou moeten samenvatten: chaotisch, oplichters, bloedhitte, rommelig, fooien, bedelaars, kotsen, taxi met chauffeur, geen geld. Dat klinkt niet erg positief, maar we hebben tot dusver ook een stroef begin gehad.
Dag 1:
Het vliegen ging prima. Eerst naar Zurich en daar overgestapt op een groter toestel . Het was ongeveer 10 uur vliegen, maar het ging vrij snel voorbij.
Dag 2:
00.15 Lokale tijd geland in Delhi. Het vliegveld was natuurlijk niet zo luxe als Schiphol, maar het leek nog wel op een vliegveld. Michiel had ondertussen knallende hoofdpijn, dus we waren blij dat onze rugzakken gewoon waren aangekomen. Op het vliegveld kwamen we door een massa van Indiers die bordjes omhog hielden met daarop de naam van de mensen die ze op kwamen ophalen. Dat hadden wij natuurlijk niet geregeld. Een dag voor vertrek hadden we nog wel een hotel in de buurt van het vliegveld geregeld, maar niet met ophaaldienst. Wij zouden dat stukkie wel even lopen. Voordat we naar het hotel zouden gaan wilden we nog even wat geld pinnen. Probleem 1: Onze pinpassen werkten niet. Gelukkig hadden we nog wat roepie's, gekregen van een nicht, en voor noodgevallen ook wat euro's. We besloten om toch maar niet te gaan lopen, midden in de nacht in een vreemde stad en vermoeid van de reis, maar een taxi te nemen. Eenmaal buiten werden we door verschillende taximensen aangesproken en we hebben er uiteindelijk maar eentje uitgekozen. Dit bleek wel een neptaxi te zijn, maar hij zette ons netjes bij het hotel af. Het was wel het eerste moment dat we ons wat amateuristisch voelden. De straten richting hotel waren erg stoffig en rommelig. In het hotel konden we gelukkig met creditcard betalen, maar nadat draagjongens onze tassen naar onze kamer hadden gedragen (is normaal, wordt niet gevraagd) en daar uiteraard fooi voor kregen en we ook 2 flessen water hadden gekocht waren al onze roepie's alweer op.... Met een gevoel van 'waar zijn we beland' vielen we, om een uurtje of 2.30, in slaap.
's-Ochtends was het oplossen van het geldprobleem onze prioriteit. In de straat van het hotel was een ATM, maar ook deze accepteerde onze kaarten niet. We hebben een tijdje rondgelopen op zoek naar een andere ATM of bank maar deze konden we niet vinden. Wel zagen we een vuilnisbelt met mensen die erin aan het vroeten waren, kinderen die bij ons kwamen om te bedelen en een aantal koeien. We wilden snel richting stad en weg uit deze ongure buitenwijk. De moter-rickshaws (soort tuktuk) die we aanspraken namen geen euro's aan. Eentje wilde ons wel naar een money-exchange brengen. Daar konden we onze euro's voor roepie's wisselen. De man heeft ons ook naar een treinstation gebracht waar de treinen naar Rajasthan zouden vertrekken. De route leidde langs bedelaars, koeien en verkopers met kraampjes langs de extreem drukke wegen. Er werd heel veel getoeterd. De toeter wordt hier heel anders gebruikt dan in Nederland. Iedereen toetert voortdurend om te laten weten dat ze eraan komen. Knipperlichten gebruiken ze niet. Op het treinstation hebben we 1,5 uur op een bankje gezeten en gekeken naar de mensen die voorbij kwamen. Een spoorboekje met treintijden hebben we niet kunnen vinden. Met een rickshaw hebben we ons naar het grote treinstation in het centrum laten brengen. Daar hielp een nette man die er werkte ons op weg. Hij regelde een rickshaw voor een laag bedrag naar de Tourist centre. Toen we daar zaten, we werden voor de deur afgezet en onze tassen naar binnen gesleept, was het duidelijk dat dit een voorbeeld van een 'neppe' tourist info. was. "Welcome to India, this is the official tourist centre" Jaja, een kamertje van 10m2 in een zijstraatje. De lonely planet had ons hier al voor gewaarschuwd. Nadat we ons uit deze situatie hadden gepraat gingen we eerst wat eten. Tijdens het eten werden we aangesproken door 2, wederom nette, mannen. Het gesprek ging al snel over de vele Tourist info's. Zij waren van een security agency zeiden ze, maar wezen ons weer naar dezelfde tourist info. We liepen snel weg en hebben een tijdje in de schaduw gezeten. Weer werden we aangesproken (je wordt er knettergek van) , nu door 2 jonge jongens. Ook zij wilden ons wel even naar de officiele info brengen. Wij vertrouwden het natuurlijk voor geen cent, maar gaven ze een kans. We kwamen uit bij een ander bureau, maar enkele tientallen meters verwijderd van de eerste. We hebben een verkooppraatje aangehoord, en geluisterd naar de verhalen over hoe slecht die andere info wel niet is. Toen we hier eenmaal weg waren, waren we vastbesloten om naar niemand meer te luisteren en met de Lonely planet in de hand op zoek te gaan naar de officiele. Per ongeluk liepen we langs de eerste fake info en werden we naar een kort praatje, en wat stomme smoesjes van ons, zowaar bedreigd... Na door nog vele mensen zijn aangesproken en meerdere 'officiele' info's te hebben afgeslagen (een rickshaw bracht ons zelfs 3x bij een verkeerde af, hij krijgt er waarschijnlijk geld voor) zijn we uiteindelijk bij de enige echte tourist information beland. Verschikkelijk was het. Alle prive, of neppe, info's hebben overal mannetjes rondlopen die toeristen naar binnen proberen te praten. Bij ons is dat dus 2x gelukt, maar we hebben uiteindelijk niets gekocht. We hebben uiteindelijk een auto met chauffeur geboekt die ons door heel Rajasthan gaat brengen. Morgenvroeg zal hij bij ons voor de hoteldeur staan.
Dag 3:
9.00 Uur stond onze eigen prive taxi zowaar voor de deur. De hele dag hebben we in de auto gezeten (heerlijk met airco) en hebben we veel gezien: van het drukke Delhi naar woestijnachtig gebied, door kleine extreem drukke plaatsjes, veel koeien op en langs de weg, kamelen enz. 's-Avonds kwamen we aan in Mandawa. Hier hebben we een rondleiding gehad langs de 'havelis' (beschilderde huizen van rijke mensen). In het hotel waar we sliepen waren we de enige gasten. Beetje heet om naar een woestijnprovincie te gaan eigenlijk.... De medewerkers waren dus erg blij om ons te zien. Een blikje cola bijvoorbeeld kwamen ze met 3 man brengen...' s-Avonds tegen een uurtje of 23.00 voelde ik mij opeens niet lekker. De hele nacht wakker geweest en gekotst en aan de diarree. We wisten dat dit zou komen, maar niet verwacht dat het zo snel zou zijn. 's-Middags had ik iets Indisch gegeten (vage vegetarische rolletjes) die dus verkeerd waren gevallen.
Dag 4:
Tijdens mijn zieke nacht was op een gegeven moment ook het drinkbare water (uit kraan drinken kan niet) nog eens op. Michiel heeft toen een paar onaanraakbaren die buiten lagen te slapen wakker gemaakt (uiteindelijk, duurde even voor hij het durfde) en zij hebben een heerlijke koele fles geregeld. Ik was dus totaal niet fit de volgende dag en heb eigenlijk de hele dag in bed gelegen. Michiel is wel even het dorp ingeweest.
Dag 5:
Gisteren was het weer een rijdag en voelde ik mij gelukkig een stuk beter. We zijn naar Bikaner gereden en hebben een groot Fort bekeken, de stad ingeweest (drukke smalle straatjes), een jongen speelde voor gids en heeft veel verteld en ons een tempel laten zien. Op de tempel zagen we dat de stad was bedekt met een laag stof, er was net een zandstorm, we zitten namelijk al midden in de woestijn. 's-Avonds hebben we met onze chauffeur een biertje (fles is 3x zo groot als in NL) gedronken.
Dag 6:
Ik heb nog een beetje diarree maar voel me vrij goed, Michiel heeft inmiddels ook diarree en is erg moe (welkom bij de club van 70% van de toeristen die binnen 2 weken ziek wordt). We hebben net in de stervende hitte een oud paleis bekeken en gaan straks, wanneer het wat koeler is naar de tempel van de ratten (moeten er veel zijn) en naar een kamelenboerderij. Onze chauffeur staat om 15.30 klaar.
Opvallend in India:
- extreem warm
- rommelig, viezig (veel afval op straat)
- chaotisch, vooral het verkeer
- er heerst vaak een misselijk makende geur
- de stroom valt een paar keer per dag uit
- groot verschil tussen arm en rijk (extreem rijk en extreem arm, bedelaars)
- fooien geven aan alle vage hulpjes enz. is heel normaal, wij moesten hier nog aan wennen
- we zien niet veel andere toeristen, het is ook een beetje heet, in het noorden zal het wel anders zijn
- dieren gezien: koeien, kamelen, ossen, ezels, veel straathonden, geiten, schapen, aap, groene ghekko's, soort eekhoorns.
- er zijn veel 'nietsnutten': ze liggen overal te slapen of hebben erg onzinnige baantjes (verborgen werkloosheid)
- het is niet erg leuk om door een dorp of stad te lopen, we worden overal aangesproken door mensen die iets van ons willen of willen verkopen. Het rijden met onze airco auto is dan wel lekker. De chauffeur regelt ook makkelijker allerlei dingen enzo. Het lijkt een beetje patserig, maar de meeste toeristen reizen zo. Als ik de volgepropte bussen zie, ben ik blij dat ik daar niet in zit.
Kortom, een heftig begin maar we zijn onderweg en wennen steeds meer aan het land, de mensen, de indrukken, de gewoonten enz.
Groeten van een op het moment goed voelende Sander (Michiel ligt in bed).
De paar dagen in dit fascinerende India voelen aan als wel 2 weken. Als ik de afgelopen dagen in een paar woorden zou moeten samenvatten: chaotisch, oplichters, bloedhitte, rommelig, fooien, bedelaars, kotsen, taxi met chauffeur, geen geld. Dat klinkt niet erg positief, maar we hebben tot dusver ook een stroef begin gehad.
Dag 1:
Het vliegen ging prima. Eerst naar Zurich en daar overgestapt op een groter toestel . Het was ongeveer 10 uur vliegen, maar het ging vrij snel voorbij.
Dag 2:
00.15 Lokale tijd geland in Delhi. Het vliegveld was natuurlijk niet zo luxe als Schiphol, maar het leek nog wel op een vliegveld. Michiel had ondertussen knallende hoofdpijn, dus we waren blij dat onze rugzakken gewoon waren aangekomen. Op het vliegveld kwamen we door een massa van Indiers die bordjes omhog hielden met daarop de naam van de mensen die ze op kwamen ophalen. Dat hadden wij natuurlijk niet geregeld. Een dag voor vertrek hadden we nog wel een hotel in de buurt van het vliegveld geregeld, maar niet met ophaaldienst. Wij zouden dat stukkie wel even lopen. Voordat we naar het hotel zouden gaan wilden we nog even wat geld pinnen. Probleem 1: Onze pinpassen werkten niet. Gelukkig hadden we nog wat roepie's, gekregen van een nicht, en voor noodgevallen ook wat euro's. We besloten om toch maar niet te gaan lopen, midden in de nacht in een vreemde stad en vermoeid van de reis, maar een taxi te nemen. Eenmaal buiten werden we door verschillende taximensen aangesproken en we hebben er uiteindelijk maar eentje uitgekozen. Dit bleek wel een neptaxi te zijn, maar hij zette ons netjes bij het hotel af. Het was wel het eerste moment dat we ons wat amateuristisch voelden. De straten richting hotel waren erg stoffig en rommelig. In het hotel konden we gelukkig met creditcard betalen, maar nadat draagjongens onze tassen naar onze kamer hadden gedragen (is normaal, wordt niet gevraagd) en daar uiteraard fooi voor kregen en we ook 2 flessen water hadden gekocht waren al onze roepie's alweer op.... Met een gevoel van 'waar zijn we beland' vielen we, om een uurtje of 2.30, in slaap.
's-Ochtends was het oplossen van het geldprobleem onze prioriteit. In de straat van het hotel was een ATM, maar ook deze accepteerde onze kaarten niet. We hebben een tijdje rondgelopen op zoek naar een andere ATM of bank maar deze konden we niet vinden. Wel zagen we een vuilnisbelt met mensen die erin aan het vroeten waren, kinderen die bij ons kwamen om te bedelen en een aantal koeien. We wilden snel richting stad en weg uit deze ongure buitenwijk. De moter-rickshaws (soort tuktuk) die we aanspraken namen geen euro's aan. Eentje wilde ons wel naar een money-exchange brengen. Daar konden we onze euro's voor roepie's wisselen. De man heeft ons ook naar een treinstation gebracht waar de treinen naar Rajasthan zouden vertrekken. De route leidde langs bedelaars, koeien en verkopers met kraampjes langs de extreem drukke wegen. Er werd heel veel getoeterd. De toeter wordt hier heel anders gebruikt dan in Nederland. Iedereen toetert voortdurend om te laten weten dat ze eraan komen. Knipperlichten gebruiken ze niet. Op het treinstation hebben we 1,5 uur op een bankje gezeten en gekeken naar de mensen die voorbij kwamen. Een spoorboekje met treintijden hebben we niet kunnen vinden. Met een rickshaw hebben we ons naar het grote treinstation in het centrum laten brengen. Daar hielp een nette man die er werkte ons op weg. Hij regelde een rickshaw voor een laag bedrag naar de Tourist centre. Toen we daar zaten, we werden voor de deur afgezet en onze tassen naar binnen gesleept, was het duidelijk dat dit een voorbeeld van een 'neppe' tourist info. was. "Welcome to India, this is the official tourist centre" Jaja, een kamertje van 10m2 in een zijstraatje. De lonely planet had ons hier al voor gewaarschuwd. Nadat we ons uit deze situatie hadden gepraat gingen we eerst wat eten. Tijdens het eten werden we aangesproken door 2, wederom nette, mannen. Het gesprek ging al snel over de vele Tourist info's. Zij waren van een security agency zeiden ze, maar wezen ons weer naar dezelfde tourist info. We liepen snel weg en hebben een tijdje in de schaduw gezeten. Weer werden we aangesproken (je wordt er knettergek van) , nu door 2 jonge jongens. Ook zij wilden ons wel even naar de officiele info brengen. Wij vertrouwden het natuurlijk voor geen cent, maar gaven ze een kans. We kwamen uit bij een ander bureau, maar enkele tientallen meters verwijderd van de eerste. We hebben een verkooppraatje aangehoord, en geluisterd naar de verhalen over hoe slecht die andere info wel niet is. Toen we hier eenmaal weg waren, waren we vastbesloten om naar niemand meer te luisteren en met de Lonely planet in de hand op zoek te gaan naar de officiele. Per ongeluk liepen we langs de eerste fake info en werden we naar een kort praatje, en wat stomme smoesjes van ons, zowaar bedreigd... Na door nog vele mensen zijn aangesproken en meerdere 'officiele' info's te hebben afgeslagen (een rickshaw bracht ons zelfs 3x bij een verkeerde af, hij krijgt er waarschijnlijk geld voor) zijn we uiteindelijk bij de enige echte tourist information beland. Verschikkelijk was het. Alle prive, of neppe, info's hebben overal mannetjes rondlopen die toeristen naar binnen proberen te praten. Bij ons is dat dus 2x gelukt, maar we hebben uiteindelijk niets gekocht. We hebben uiteindelijk een auto met chauffeur geboekt die ons door heel Rajasthan gaat brengen. Morgenvroeg zal hij bij ons voor de hoteldeur staan.
Dag 3:
9.00 Uur stond onze eigen prive taxi zowaar voor de deur. De hele dag hebben we in de auto gezeten (heerlijk met airco) en hebben we veel gezien: van het drukke Delhi naar woestijnachtig gebied, door kleine extreem drukke plaatsjes, veel koeien op en langs de weg, kamelen enz. 's-Avonds kwamen we aan in Mandawa. Hier hebben we een rondleiding gehad langs de 'havelis' (beschilderde huizen van rijke mensen). In het hotel waar we sliepen waren we de enige gasten. Beetje heet om naar een woestijnprovincie te gaan eigenlijk.... De medewerkers waren dus erg blij om ons te zien. Een blikje cola bijvoorbeeld kwamen ze met 3 man brengen...' s-Avonds tegen een uurtje of 23.00 voelde ik mij opeens niet lekker. De hele nacht wakker geweest en gekotst en aan de diarree. We wisten dat dit zou komen, maar niet verwacht dat het zo snel zou zijn. 's-Middags had ik iets Indisch gegeten (vage vegetarische rolletjes) die dus verkeerd waren gevallen.
Dag 4:
Tijdens mijn zieke nacht was op een gegeven moment ook het drinkbare water (uit kraan drinken kan niet) nog eens op. Michiel heeft toen een paar onaanraakbaren die buiten lagen te slapen wakker gemaakt (uiteindelijk, duurde even voor hij het durfde) en zij hebben een heerlijke koele fles geregeld. Ik was dus totaal niet fit de volgende dag en heb eigenlijk de hele dag in bed gelegen. Michiel is wel even het dorp ingeweest.
Dag 5:
Gisteren was het weer een rijdag en voelde ik mij gelukkig een stuk beter. We zijn naar Bikaner gereden en hebben een groot Fort bekeken, de stad ingeweest (drukke smalle straatjes), een jongen speelde voor gids en heeft veel verteld en ons een tempel laten zien. Op de tempel zagen we dat de stad was bedekt met een laag stof, er was net een zandstorm, we zitten namelijk al midden in de woestijn. 's-Avonds hebben we met onze chauffeur een biertje (fles is 3x zo groot als in NL) gedronken.
Dag 6:
Ik heb nog een beetje diarree maar voel me vrij goed, Michiel heeft inmiddels ook diarree en is erg moe (welkom bij de club van 70% van de toeristen die binnen 2 weken ziek wordt). We hebben net in de stervende hitte een oud paleis bekeken en gaan straks, wanneer het wat koeler is naar de tempel van de ratten (moeten er veel zijn) en naar een kamelenboerderij. Onze chauffeur staat om 15.30 klaar.
Opvallend in India:
- extreem warm
- rommelig, viezig (veel afval op straat)
- chaotisch, vooral het verkeer
- er heerst vaak een misselijk makende geur
- de stroom valt een paar keer per dag uit
- groot verschil tussen arm en rijk (extreem rijk en extreem arm, bedelaars)
- fooien geven aan alle vage hulpjes enz. is heel normaal, wij moesten hier nog aan wennen
- we zien niet veel andere toeristen, het is ook een beetje heet, in het noorden zal het wel anders zijn
- dieren gezien: koeien, kamelen, ossen, ezels, veel straathonden, geiten, schapen, aap, groene ghekko's, soort eekhoorns.
- er zijn veel 'nietsnutten': ze liggen overal te slapen of hebben erg onzinnige baantjes (verborgen werkloosheid)
- het is niet erg leuk om door een dorp of stad te lopen, we worden overal aangesproken door mensen die iets van ons willen of willen verkopen. Het rijden met onze airco auto is dan wel lekker. De chauffeur regelt ook makkelijker allerlei dingen enzo. Het lijkt een beetje patserig, maar de meeste toeristen reizen zo. Als ik de volgepropte bussen zie, ben ik blij dat ik daar niet in zit.
Kortom, een heftig begin maar we zijn onderweg en wennen steeds meer aan het land, de mensen, de indrukken, de gewoonten enz.
Groeten van een op het moment goed voelende Sander (Michiel ligt in bed).
maandag 28 april 2008
Groeten uit Delhi.
We zijn er. De reis is gisternacht voorspoedig verlopen. Jammer alleen dat m'n telefoon het niet meer doet. Dus ik val niet te bellen/smsen. Ik voel me dus helemaal in de middeleeuwen. Delhi is inderdaad nogal chaotisch en het is ons nog niet gelukt om er weg te komen. Maar morgenvroeg gaan we dan een auto, met chaffeur, we geloven met een heus bonafide organisatie (met ondersteuning van de indian government en z0), die ons daarn heel Rajastan en daarna tot Varanasi onder de pannen heeft. Ietsje beter geregeld dat we misschien van te voren dachten. Maar ik ben er wel blij mee...
zaterdag 26 april 2008
Morgen naar Delhi
Morgenochtend om 9.55 vertrekken wij, Michiel en ik, vanaf Schiphol via Zurich naar Delhi, India. Om onze stoere verhalen kwijt te kunnen heb ik toch maar een blogje aangemaakt. Toch wat leuker dan via e-mail. Misschien zetten we er af en toe wel een verhaaltje op, en heel misschien ook wel een fotootje.
Abonneren op:
Posts (Atom)