India, Nepal en India

Dag,

Sinds het laatste verslag van mij is er veel gebeurd en hebben we veel gezien (zie o.a. de verslagjes van Michiel). In Rajasthan hebben we verschillende plaatsen aangedaan, zoals Udaipur (Venice of the East genoemd, maar dat is erg overdreven), Pushkar (allemaal neppe priesters die geld willen voor je overleden familieleden, verschrikkelijk dus), Jaipur (bomaanslagen overleefd, we waren de ochtend weggereden en 's-avonds knalden er zeven op de plaats waar wij veel hebben gelopen, was stoerder geweest als wij er nog waren, maargoed). Daarna zijn we naar Agra gegaan waar we het 'wereldwonder' de Taj Mahal hebben bewonderd. Dat was toch wel erg mooi. In Agra hebben we afscheid genomen van onze chauffeur en zijn we met de trein naar Varanasi gegaan. In de trein sliepen we op smalle stapelbedjes tussen de Indiers, grappig dus maar niet veel geslapen. Varanasi, aan de Ganges, was erg mooi. Zie foto's later. We hebben in de buurt van Varanasi ook een boeddha tempel bekeken. Dat was interessant, maar niet zo interessant als het bijbehorende museum waar opeens drie blote mannen binnenstapten... zal wel een boeddhistische gewoonte zijn.
Na Varanasi zijn we naar Nepal gevlogen. Op het vliegveld werden we belaagd met taxichauffeurs en vreesden we dezelfde opdringerigheid als in India, maar dat bleek niet zo te zijn. Nepal is een land vol met vriendelijke mensen en schitterende natuur. We zijn wezen 'trekken' rond de Annapurna (10de hoogste berg ter wereld, 8 van de 10 hoogste liggen in Nepal). We hebben hier schitterende uitzichten gezien. Het was alleen jammer dat het bereiden van het voedsel op dezelfde manier gebeurd als in India, Michiel en ik allebei ziek geweest (stand 3-1 voor mij). De 24ste zijn we terug naar Delhi gevlogen en nu hebben we er net een aantal dagen in het Corbett Tiger Reserve opzitten. Vanaf een jeep (en vanochtend vanaf een olifant) hebben we veel 'wildlife' gezien (olianten, krokodillen, veel verschillende soorten herten, leguanen, wilde zwijnen, veel verschillende soorten vogels enz.) Waar we voor kwamen, tijgers, hebben we ook gezien. De tweede dag in de ochtend stak er eentje een rivier over. Op dit belangrijktse moment begaf mijn camera het wegens lege batterijen (bedenk je toch niet). Even verderop zagen we ook nog de achterkant van de tijger toen ie wat verderop een paadje overstak (zicht werd geblokkeerd door de andere tien jeeps die voor ons stonden...) Maar het was erg mooi! Er groeiden trouwens ook overal marijuana. Nu wachten we in een klein plaatsje (met een jointje) aan het rand van het park op de trein die ons vannacht weer naar Delhi brengt. Daar blijven we de laatste paar daagjes en dan komen we weer thuis om Nederland Europees kampioen te zien worden.

Geld, geld en geld
In India draait veel om geld. Rijke westerlingen zoals wij zijn er om opgelicht te worden. Kinderen vragen vaak waar je vandaan komt, soms vragen ze ook nog even of dit de eerste keer is dat je in India bent en dan vragen ze om een 'Holland coin', omdat ze muntjes sparen. Even later kom je een andere tegen en die zegt dat dat ie een muntje heeft gevonden, of wij deze even willen wisselen voor roepies. Dit is erg onschuldig, maar het kan nog erger: wachten bij een treinovergang komen altijd allerlei bedelaars om je auto staan. Vaak ook zwangere vrouwen die dan met een zielige blik op hun dikke buik wijzen. Onze chauffeur vertelde ons dat deze vrouwen injecties nemen waar hun buik van opzwelt om zo meer kans bij het bedelen te maken. Verder kun je riksja's niet vertrouwen (zie een verslag van Michiel), mensen die op je af komen en een praatje aanknopen willen vrijwel altijd wel iets van je. Het komt er eigenlijk op neer dat je bijna niemand kan vertrouwen....

Opvallend is toch ook nog steeds dat je zo aangestaard wordt. Het is ook al meerdere keren voorgekomen dat bijvoorbeeld ouders van een gezin vragen of ik even met hun zoon of dochter op de foto wil (dat begrijp ik dan nog wel, ik ben ook al weer meerdere keren vergeleken met Leonardo diCaprio, maar soms vragen ze Michiel er ook bij). Of het hele gezin wil met ons op de foto. Maargoed, grappig is het ook wel natuurlijk.

Het hebben van de chauffeur was trouwens erg handig en fijn, maar het was ook wel een soort van opluchting toen we afscheid hadden genomen. Het voelt toch een beetje raar soms. Op een ochtend kwam ik in een hotel beneden en zag hem zitten met zijn krant, ik gaf er een tik tegenaan (als grapje), maar hij sprong op en stopte met alles wat hij aan het doen was... In de hitte van Rajasthan was een auto met airco lekker, maar het reizen in treinen heeft toch ook wel wat. Leuk dat we het beide hebben gedaan.

Kortom, de 5 weken zijn zo'n beetje om. India is een fascinerend land om doorheen te reizen, maar de volgende keer ga ik naar Belgie;)

Tot snel. (hup holland hup)

Terug in Delhi

We zijn weer terug in Delhi. Gisteren hebben we de tempels in Kathmandu bekeken. Er staan er een paartig bij elkaar. Veel tijd hadden we niet, want 's middags was onze vlucht terug naar Delhi weer. Daar zijn we nu. Vandaag hebben we nog even de 'lotus' tempel (van het Bahai geloof) bekeken. Veel meer dan je op plaatjes al ziet was er niet aan te zien. Maar het was wel grappig dat Indiers zelf het ook interessant bleken te vinden, want die komen er met drommen op af. We moesten tussen duizenden Indiers in de rij staan, totdat we even door dat ding heen konden schuifelen.

Toen gingen we naar Humayun's tombe. Da's net zoiets als de Taj Mahal, maar dan wat ouder, en niemand heeft er verder ooit van gehoord. Er zijn ook niet zo veel toeristen. Voor buitenlanders is de entreeprijs 25x de prijs dan voor indiers. Ik weet niet zeker of dat ook de verhouding van de draagkracht is. De riksjachauffeur die ons heeft gebracht, naar als die dingen, hebben we 400 roepies gegeven, waar ie zeer ontevreden mee was. Maar 400 roepie, is pak 'm beet 6 of 7 euro. Dat dus keer 25 - schijnbaar ongeveer de koers dus, volgens de indiers zelf, dus ik hanteer dat ook maar - is ruim 150 euro, wat mij persoonlijk zeer redelijk lijkt. Als ie van te voren had gezegd dat het 500 roepies ging kosten had ik vast wel gezegd dat het goed was, maar dat wou ie dus niet. We mochten heus zelf weten wat we gingen betalen. Het ding ging ook nog kapot, wat een nog hele scene gaf. Hij deed eerst of ie nog liever niks kreeg en ging staan wenen bij zijn kapotte vervoersmiddel.

Ze zijn gek op dit soort rare voor-het-blok-stellingen. Onze chauffeur in Rajasthan, een overigens zeer vriendelijke man, stond ons op het vliegveld gisteren ook op te wachten. In de hoop dat we met hem mee zouden gaan. Nogal genant, want we hadden ook iemand anders geregeld om ons naar een hotel te brengen. Stonden er 2 op ons te wachten....

Ook hebben we nog de India Gate gezien. Een soort van Arc de Triomphe, maar dan eerlijk gezegd wat minder mooi. Op zondag is het een soort uitje voor Indiers ook. Ze varen in bootjes en zo, en de weg eronder is afgesloten, zodat ze erop kunnen wandelen. Wij waren er snel klaar. Ik heb er nog 100 roepies aan de wezen gegeven, maar het kan ook best in de handen van 2 willekeurige iets mindere zielige zielepieten zijn beland.

Nu gaan we even niks doen, het is immers ook vakantie, en vanavond gaan we gewoon met de trein een paar honderd kilometer naar het noorden om het Corbett Nationale Park te bekijken. Er zitten tijgers, je kunt niet weten.